De mist van de afgelopen dagen is opgetrokken en heeft plaatsgemaakt voor regen. Buiten in de druilerigheid is het niet fijn. Daarom ga ik deze ochtend eerst naar filmhuis KINO aan de Gouvernestraat. Hier word ik graag langzaam wakker met een goede film en een koffie verkeerd.
A Real Pain
In de eerste twintig minuten van A Real Pain ben ik al helemaal aan boord bij de twee hoofdpersonages. De wat neurotische en goed georganiseerde David en de ogenschijnlijk vrije en charismatische Benji, zijn direct sympathiek. Ik laat me door de twee neven meenemen op een groepsrondreis door Polen, het land dat hun Joodse oma na het overleven van de verschrikkingen van een concentratiekamp verliet om te emigreren naar Amerika. Langzaam wordt duidelijk hoeveel de twee om elkaar geven, maar ook dat de gestructureerde David moeite heeft met het moeilijke en onvoorspelbare karakter van zijn neef. ‘I Love Him, And I Hate Him, And I Want To Be Him.’ biecht hij op tegen de reisgenoten uit de groep.
De film blijft klein en weet met subtiele humor luchtig te blijven, terwijl het grote en zware onderwerpen als de Holocaust, depressie, de zin van het leven en suïcide op een respectvolle manier aanraakt. Dit alles op een aangenaam geluidsbedje van Chopin – want ook Pools. Als de neven na bijna anderhalf uur afscheid nemen in een van de laatste scenes, hoop ik dat regisseur en hoofdrolspeler Jesse Eisenberg een vervolg maakt op A Real Pain. Ik wil wel weten welk effect de ervaringen van de reis hebben op Benji en David.
Als ik de zaal verlaat en opnieuw de regen buiten zie, is het verleidelijk om mijn Cinevillepas weer tevoorschijn te halen om nog een film te bekijken. Maar ik haal diep adem, trek mijn kraag wat omhoog en stap de nattigheid in om richting Het Natuurhistorisch in het Museumpark te lopen.
Het Natuurhistorisch
Terwijl het bij de overburen – de Kunsthal – erg druk is, zijn de zalen van Het Natuurhistorisch vrij rustig. De opgezette dieren en preparaten in glazen potten in de hoge ruimtes maken het Wunderkammer-gehalte prettig hoog. De altijd wat eigenaardige geur die hier hangt, draagt bij aan de beleving. Bij voorkeur bezoek ik musea met beeldende kunst, maar op deze plek tuur ik graag met potlood en tekenboekje in de hand door de ramen van de vitrines. Door te tekenen wat je ziet, ga je pas echt goed kijken. Groot voordeel ten opzichte van de diergaarde, waar een groot aantal van de dieren die hier staan vandaan komt: deze modellen gaan nergens heen.Ik schets een kleine vleermuis in een potje, ben niet helemaal tevreden – het glas heeft een gekke vorm gekregen, misschien had ik toch de beer, die achter me staat, moeten kiezen. Na een tijdje prutsen loop ik weer verder.
Metamorfose
Op de eerste verdieping word ik toch nog verrast door beeldend werk. Hier is een kleine tentoonstelling te zien met prachtige kleurrijke werken van Illustrator Merlijne Marell. Ze maakte de platen voor het boek Metamorfose, geschreven door Geert-Jan Roebers en uitgegeven bij Lannoo. Een boek waarin je ontdekt “Hoe een piepklein eitje uitgroeit tot een prachtige zeester, hoe een kaal kuiken opgroeit tot een kleurige papegaai. Of een blote babypanda tot een pluizig exemplaar.” De werken van Merlijne zijn allemaal drukken van linosnedes. In de presentatie is ook een hoekje waarin haar werkproces wordt uitgelegd via een video en twee displays met materiaal, gereedschap en schetsen. Het boek is natuurlijk te koop in de shop, maar laat ik bij gebrek aan plankruimte toch maar liggen.
Smelten voor een klein wezentje
Net voordat ik wil vertrekken uit het museum, wordt mijn aandacht nog getrokken door een heel klein wezentje op de onderste plank van een vitrine. Ik ga op mijn hurken zitten en lees dat het een langoor-egeltje is. Ik wist niet dat ik een lievelingsdier nodig had in mijn leven, maar ik smelt. Het harige beestje is zo klein als een muis, heeft een cape van stekels op z’n ruggetje en aandoenlijk lange oren. Ik stel me voor hoe hij samen met z’n neefje op een warme zomeravond rondscharrelt in mijn tuin en even komt kijken wat ik aan het doen ben. Vanaf nu is het langoor-egeltje mijn favoriet.
Handige linkjes bij deze post:
- Kino Bioscoop
- Trailer A Real Pain
- Cineville
- Het Natuurhistorisch
- Merlijne Marell – Illustrator
- Langoor-egel- Wikipedia
Geef een reactie