Naast tekenen en schilderen vind ik het ook erg leuk om ruimtelijk te werken. Daar kom ik door gebrek aan ruimte thuis niet echt toe. Daarom pak ik de andere momenten waarop dit kan. Zoals toen mijn kinderen klein waren: als zij een hut bouwden dan deed ik zelf uiteraard mee. Terwijl zij het na een kwartiertje wel gezien hadden, was ik nog bezig om van takken, bladeren, schors, boomstammen en wat verder voorhanden is een ingenieus bouwwerk te maken. Op het strand waren m’n zoon en dochters alweer aan het voetballen of zwemmen, terwijl ik de laatste hand legde aan een zandsculptuur waarbij aangespoelde slierten zeewier, schelpen en stokjes werden ingezet om structuur te creëren, te decoreren of het op een andere manier interessanter te maken. Om wat kleur in het geheel te brengen werden ook achtergelaten plastic bestek, aangespoelde schoenen of felgekleurde stukken scheepstouw, of andere ingrediënten uit de plastic soep uit zee ingezet.
Het maken van dit soort assemblages, improviseren met wat er voorhanden is, kan eigenlijk overal. Kunstenaars als Picasso, Rauschenberg en de Nederlandse Carel Visser maakten assemblages en ook verschillende hedendaagse kunstenaars gaan zo te werk.
Gilles Cenazandotti
Zo ben ik niet de enige die op het strand spullen verzamelt om ze in een nieuwe vorm te presenteren. De op Corsica geboren Gilles Cenazandotti (1966) maakt kleurrijke beelden van bedreigde diersoorten. Het materiaal dat hij hiervoor gebruikt is de troep die de mens in de zee gooit en wat vervolgens weer aanspoelt op de stranden van zijn eiland. Zijn doel is niet alleen het maken van mooi werk. Cenazandotti wil met zijn assemblages ook aandacht vragen voor de aanslag die de mens doet op het milieu.
Boyan Slat
Wie weet moet de Corsicaan over een paar jaar op zoek naar een andere vorm om kunst te maken. De Nederlandse Boyan Slat (1994) uit Delft maakt zich ook druk om de plastic soep in de zee. Op het vwo schrijft hij een profielwerkstuk over een nieuwe techniek om de oceaan te ontdoen van het plastic. Daar laat hij het niet bij en hij gaat de techniek ook daadwerkelijk ontwikkelen. Terwijl hij in 2012 start met de studie Lucht- en Ruimtevaarttechniek aan de TU Delft, richt hij de stichting Ocean Cleanup op waar hij ook CEO van wordt. Zijn uitvinding gaat viral en Boyan mag zijn verhaal over heel de wereld vertellen. Ondertussen is The Ocean Clean Up een professioneel non-profit bedrijf.
Ik hoop dat zijn missie slaagt en de stranden weer doen denken aan die op het schilderij van Jozef Israëls.
Kinderen der zee – Jozef Israëls
Lees meer op:
Geef een reactie